Królowa Wampirów-Rozdział 1

Hej!

Nie przedłużając dodaję! :3

Po trzech dniach bezwładności wampirzyca poczuła swoje ciało. Potrafiła wstać, mówić. Potrafiła oddychać. Nie czuła się śpiąca ani głodna. 

Pokój był ciemny. Było w nim dużo luster i świec, jednak nie zapalonych. Laura dostrzegła jeden promień światła bijący z okna. Podeszła do niego. Odsunęła zasłony. Wdychnęła świeże powietrze. Patrzyła na widoki. Nagle usłyszała skrzypiące drzwi. Zacisnęła zęby. Wiedziała, że to może być już jej koniec...

-Witaj...-powiedział tajemniczy głos.

-Kim jesteś?-zapytała Laura zachowywując spokój.

-Twoim ojcem.

-Mój ojciec zmarł przed moim urodzeniem...

Z oczu wampirzycy poleciała łza. Była zimna. Zamarzła na jej poliku. Dziewczyna oderwała kawałek lodu ze swojej skóry. Wyrzuciła go przez okno. Popatrzyła na swoje ręce były białe.

-Jestesm Vlad. Vlad Dracula.-powiedział mężczyzna. 

Laura usłyszała kroki. Zbliżał się do niej. Poczuła dotyk na swoim ramieniu. Chłód przeszył jej ciało. Odwróciła się. Mężczyzna był wysoki. Miał krótkie, czarne włosy i lekki zaros. Był ubrany w garnitur. Uśmiechnął się lekko. Zauważyła u niego dwa długie, wypolerowane kły.

-Dlaczego to zrobiłeś?! Chciałam mieć normalne życie, chciałam być normalna! Nie chcę być jedną z Was!-wykrzyczała mu to w twarz. Chciała uciec, ale Vlad swoimi mocami przyciągnął ją do siebie. Wampirzyca znowu zaczęła płakać. Na jej martwej Twarzy pojawiły się kolejne łzy. Tym razem nie zamarzły.

-Posłuchaj...-zaczął Vlad chcąc uspokojić dziewczynę-Transylvania potrzebuje nowej Królowej. Niedługo nadejdzie moja śmierć, grozi nam niebezpieczeństwo. Obserwowaliśmy Cię, Lauro. Obserwowaliśmy Cię od początku Twojego życia. Wiedziałem, że będziesz dla nas najlepsza. 

-Co mam przez to rozumieć?-

zapytała dziewczyna z niepokojem

-Byłaś do wszystkich miła, umiałaś podejmować decyzje...-odpowiedział Vlad bez zastanowienia

-Ale czy Ty nie rozumiesz?! Chciałam być normalna! Tyle rzeczy miałam jeszcze do zrobienia! A co z przyjaciółmi? Co z wszystkimi sąsiadami? Co będą myśleć, o tym, że mnie nie ma?!

Wszystkie te pytania męczyły starego wampira. Z chwilą zastanowienie odpowiedział:

-Będziesz jedyną wampirzycą, która będzie mogła odwiedzać swoich przyjaciół. Chyba, że nie myślą Twoim tokiem myślenia...

-A co ze mną? Nie znajdą mojego ciała, będą myśleli, że uciekłam?

-Powiemy im to co wszystkim z Twojej wioski, których przemieniliśmy…

Podoba Wam się? :3

~Żożo :'3